πολυθειούχος

-α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

(χημ) (για χημ

ένωση) αυτή που περιλαμβάνει στη σύνθεση της μία ή περισσότερες ομάδες ατόμων θείου, οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με ομοιοπολικούς χημικούς δεσμούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + θειούχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1876 στον Θεόδ. Αφεντούλη].